Het hoiƧ

Uren, weken, maanden, zelfs jaren hebben we geoefend om de letterkennis in het Nederlands onder de knie te krijgen. De UI van huis, de EU van neus en ga zo maar door.

Ondertussen worstelen we met de lettertekens in het Frans. De UI is nu ineens de [wie] in huit. Dan zijn er ook nog eens de nieuwe tekens, zoals de OI [wa] in moi. We herhalen en herhalen… ik heb er vertrouwen in.

Tot op een onbewaakt moment op een familiefeestje mijn oog op haar tekening valt. Het kreeg de titel ‘Het hoiƧ’. De UI van huis is ergens in het proces verwisseld geraakt met de OI van moi. En de S wordt steevast een Ƨ, maar daar zijn we aan gewoon geraakt.

Ik vraag me af of die lettertekens zoals wij mensen die met elkaar bedacht hebben in haar hoofd ooit in het juiste vakje terecht zullen komen.