Lucyfair

Ik blader eens door mijn lijstje spellingfouten van de voorbije jaren. Echt waar! Ik beken: ik hou een lijstje bij. Ik heb een beetje beroepsmisvorming.

Ik zie bij Frans ‘dimanhce’ (dimanche) en ‘nior’ (noir) waarbij de grafemen <ch> en <oi> toch weer iets geks is overkomen. En ik herinner me in de lagere school dat we het woord ‘Qu’est-ce-que’ na een stress-aanval boven de keukentafel hebben geplakt en dat het er weken is blijven hangen tot het enigszins lukte om het te lezen en te schrijven.

Bloednervuus (bloednerveus), osean (oceaan), zee spigel (zeespiegel), bedrijgt (bedreigd) … fouten van allerlei pluimage worden de ene keer wel en de andere keer niet gemaakt.

En dan tot slot ‘Lucyfair’ voor lucifer tijdens het oefenen van een woordpakket in het zesde leerjaar. Ik denk dat onze kat Lucy en het feit dat we net het Franse werkwoord ‘faire’ oefenden er voor iets tussen zaten. Ik vind het écht fascinerend wat er in haar brein gebeurt.